Düşlemek

Yürüyorum şehrin ortasında.
Bin parçalık bir yapboz gibi hissediyorum,
dokunsalar paramparça olacağım.
Bindim bir minibüse nereye gideceğim bilmiyorum.
Sadece gitmek istiyorum.
Yasladım kafamı cama,
biraz olsun uzaklaşmıştım gürültüden.
Dalıp gitmişim öylece.
Son durağa kadar gelmişiz neredeyse.
Bir ben bir de şoför kalmışız.
Şoför: Burası senin durağın genç adam. Dedi.
Şoför anlamış olmalı ki
Düşler sokağıydı burası.
Ne güzel bir sokak ismiydi hep sevmişimdir burayı zaten.
Uzattım bir miktar bozukluğu
Şoför(bir gülümseme ile): Düşlemek bedava genç adam. Dedi.